Anılarla Mazideki Yozgat – 59 Hastane anılarım

Geçen haftaki kaldığımız yerden anılarıma devam ediyorum.

      Dr. Akın Demir Bey koledok kanalındaki taşlarının tamamını aldık. Seni sancılanmadan kurtardık. Yalnız 2-3 ay içerisinde safra kesenden koledok kanalına taş düşebilir. Sen biran evvel safra kesesi ameliyatı olman gerekiyor dedi. Ben de gelmişken hemen ameliyata alın, beni bu dertten de kurtarın dedim. Onlar da olur yalnız o ameliyata biz seni Profesör Dr. Ahmet Karaman’a havale edeceğiz dedi. Ona gönderdi. O da vezneye parayı yatırın, makbuzu alın dedi. O ameliyatla önceki ameliyat otuz milyon kadar tuttu. Ben o yıllarda ev satmıştım. Onun parası bankada duruyordu. Banka arkadaşım Aydın Erdoğan’a telefon ettim. Durumumu anlattım. Benim hesabımdan otuz milyon çek. Oğlum Yasin’in adına Kayseri şubemize havale yap dedim. O da sağ olsun. Yasin’in adına parayı hemen havale yaptı. Parayı hastane veznesine yatırdık.

       Doktorumuz Ahmet Karaman bugün git dinlen, yarın aç karnına erken gel, seni ameliyata alalım dedi. Sabah saat 7 de erkenden burada ol dedi.

      Sabah erkenden akrabamız Mehmet Ali, oğlum Yasin ve eşimle birlikte Acıbadem Hastanesine gittik. Odamı gösterdiler. Ameliyata hazırladılar. Sedye arabam geldi. Beni aldılar, ameliyathaneye götürdüler. Bu ameliyatım öbürü gibi kolay olmadı. Endoskopi sistemle birkaç delik açarak karından kasıklardan girerek ameliyatımı yaptılar. Odama getirip yatırdılar. Eşim de yanımda refakatçi olarak kalıyordu. Akrabamız Mehmet Ali ve oğlum Yasin de gündüz devamlı ziyaretime geliyorlardı. Kızım ve damadım da Kayseri Develi kazasında öğretmenlik yapıyorlardı. Damadım Mehmet Yozgatlı beden eğitimi öğretmeni idi. Kızım Cemile de çocuk gelişimi öğretmeni idi. İki tane küçük çocukları vardı. Kızın ismi Betül Berra, oğlanın ismi Sait Selim idi. Daha ilkokula bile gitmiyorlardı. 2-3 gün hastanede kaldım. Kızımla damadım ziyaretime geldiler. Ben o an kahvaltı yapıyordum. Kahvaltıda küçük bir tasla sarı üzüm hoşafı getirdiler. Susuzluktan ciğerim yandığından bu benim çok hoşuma gitti. İçmek için can atıyordum. Bir de baktım küçük torunlarım da bu hoşafa bakıyorlar hoşafı içemedim. Annesine hoşafı ver çocuklar içsin dedim. Annesi de baba sen iç ben onlara eve gidince yaparım, içerler dedi. İstemeye istemeye hoşafı içtim. Çocukların gözüme bakmasına hala üzülürüm. Aradan yıllar geçmesine rağmen çocukların üzgün bakışları gözümden hiç gitmez.

       Sonunda yatırdığımız paraların tedavi listelerinin evraklarını aldık. Damadımla kızımın evine Develi’ye gittik. Ameliyattan kurtulmuştum. Kızıma söyledim. Torunlar elimdeki üzüm hoşafına baktılar. Onlara çokça hoşaf yap da onlar da ben de soğukça içeyim dedim. Onların hastanede hoşaf kâsesine baktıklarına çok üzüldüm dedim. Kızım da baba neye üzülüyorsun. Şimdi ben onlara da sana da çokça hoşaf yaparım içersiniz dedi. Sağ olsun yaptı. Biz de içtik.

       İki üç günde kızımın yanında Develi’de kaldıktan sonra vedalaşıp ayrıldık. Acıbadem Hastanesine kontrol yaptırıp Yozgat’a gideceğiz deyip ordan ayrıldık. Kayseri’ye hastaneye geldik. Bir de baktık ki kızımla damadım onlar da beni görmeye tekrar gelmişler. Doktorum beni tedavi etti. 1 ay sonra tekrar kontrole gel dedi. Bir daha da kontrole gitmedim.  Yozgat’ta kalsaydım sarılığa yakalanmıştım. Arkadan da siroz olurdum. Ondan sonra da hiçbir çaresi kalmazdı. Kesin ölürdüm.

       Yozgat’a geldim. Eşim tedavi listelerimi faturalarımı aldı.  Vakıflar Bankasına götürdü. Orda bu işe  bakan Yasemin hanıma teslim etti. O da bizim Ankara’daki Emekli Sağlık Sandığımıza iletti. Aradan 2-3 gün geçti geçmedi faturaların izahatı tam olmadığından benim otuz milyonluk faturam bana geri iade edildi. Ben telaşlanmaya başladım. Az para değildi. Tekrar Kayseri’ye gidip evrakları düzeltmek gerekiyordu. Ben hastayım, oğlum görevli izin alabilir de almayabilir de. Hastanenin telefonunu aldım. Arıyorum, telefona çıkan doktor benim yapacak hiçbir şeyim yok, işinizi hastanenin saymanlığı ile halledeceksiniz diyordu. En sonunda hastanede görevli bir bayan hemşireyi buldum. Ona durumumu anlattım. Yalvardım, yakardım ne olur yavrum bana bir yardımcı ol ben Yozgat ta hastayım,  yatıyorum dedim. Hemşire hanım sağ olsun. Allah ondan razı olsun. Allah işini gücünü rast getirsin. Bana çok büyük faydası oldu. Amcam sen hiç üzülme ben elimden geleni yaparım dedi. Bana çok büyük bir iyiliği oldu. Allah ondan razı olsun. Onun yaptığı bu iyiliği hiç unutmam. Sen canını sıkma amcam. Sen bana bir faks numarası ver, ben bütün evraklarını düzelttirir sana faks çekerim dedi. Dediği gibi de yaptı. Evrakları bankamıza faksladı. Sonunda paramızı bir buçuk milyon kadar eksiği ile aldık. Ona da şükrettik.

        Bugünkü anlatacaklarım bundan ibaret olup, haftaya başka bir makalede buluşmak üzere yazımı ŞEYH EDEBALİ’nin bir şiiri ile bitiriyorum. Hepinize selamlar, saygılar, sevgiler…

OĞLUMA

Bir baş ol ki oğul

Dimdik durasın

Çiğneyip ezilmeyesin

Bir göz ol ki oğul

İyiliği göresin

Peşinden yürüyesin

Bir dil ol ki oğul 

Zehire bal süresin

Bir el ol ki oğul

Yoksulu giydiresin

Bir yürek ol ki oğul 

Her zaman hak diyesin

Ayak olursan oğul 

Karınca ezmeyesin

Vakit kıymetli oğul

Sakın boş gezmiyesin.