İnsanoğlunun edepten nasibi yoksa, insan değildir.
İnsan ile hayvanı ayıran edeptir.
Sem-i Tebrizi nin bu sözleri, sokakta küfür etmeyelim, otogarda küfür etmeyelim, kapalı alanlarda küfür etmeyelim yazılarını görünce oturup düşündürmeye başladı.
Spor merkezinde kıymetli hocam sokaktan madde bağımlısı iki genci alıp onları sağlığına kavuşturup sporu sevdirerek maddeden uzaklaştırıp askere gönderdiğini giderkende elini öpmeye geldiklerinde ağlayarak teşekkür ettiklerini duyunca benimde gözlerim doldu, Hocamın emeği ile çocukların gayreti birleşmişti ve çocuklar edepten nasibini almışlar, peki bu nasibi alamayan bu kadar şanslı olmayan gençlerimiz için neler yapmalıyız.
Küfür etme demek ne kadar yeterli olabilir, kitap oku demek ne kadar yeterli olur, hayvanı sev insanı sev diyerek onlara o sevgiyi aşılayabilirmiyiz, bu gayet zor, Eskipazar mahallesinde, şekerpınar mahallesinde, esentepede ufak tesisler kurulsa yeteneklerine göre çocukları ayırıp müzik, resim, beden eğitimi, şiir v.s uğraşmaya başlatılsa, bundan kesinlikle emin ki ahlak yapısı hızlı bir değişime uğrar, çünkü evde bir kişi ailenin ruh yapısını değiştirebilir, peki bu tesislere bu çocuklar sürekli gelir mi, aileler bu kadar bilinçli değil elbette getirmek zor, iş adamları bu işe sempatik bakabilirler her aileye çocuk için kurs bitene kadar bir mebla ödeyebilir, bu çocuklar o zaman değişir bu değişimide çevresine yansıtır.
Deneyin 12 ay sonra sizde fark edersiniz sayın büyükler. Mutlu huzurlu ve küfürsüz bir dünya istiyorsak o taşı hep beraber kaldıralım. Ben gönüllü olarak varım.