Bitlisli Belkıs hikayesi, insanların ilgisini çeken gizemli ve esrarengiz öykülerden sadece biri. İnsanlar, zaman içinde hayaletler, efsaneler ve doğaüstü varlıklarla ilgili hikayelere daima büyük bir merak beslemişlerdir. Özellikle teknolojinin gelişmediği dönemlerde, uzun kış gecelerinde insanlar bir araya geldiklerinde bu tür hikayeleri anlatır ve dinlerlerdi.
Bitlisli Belkıs Hikayesi: Bir Sıra Dışı Hikaye
Bitlisli Belkıs hikayesi, Bitlis şehrine ait gizemli bir hikayedir. Bu hikaye, Bitlis köylerinde yeni doğan bebeklerin tuhaf bir hastalıkla dünyaya geldiği dönemlerde başlar. Yeni doğan bebeklerin bazıları el veya ayakları olmadan doğar, bazıları ise yalnızca ayakları eksiktir. Daha da ürkütücüsü, bazı bebekler ise tek gözle dünyaya gelir ve ciltleri yılan derisini andırır.
Köylülerin Sıkıntısı ve Bitlisli Belkıs'ın Müdahalesi
Yeni doğan bebeklerin yaşadığı bu garip rahatsızlıkların ardından, köylüler büyücülükle tanınmış bir kadına başvururlar. Bu kadın, köylüler tarafından Belkıs Ana olarak bilinir ve ürkütücü bir görünüme sahiptir. Köylüler, bu sorunu açıklamak ve çözüm bulmak için Bitlisli Belkıs'a başvururlar.
Belkıs'ın Olağanüstü İyileştirme Yöntemleri
Bitlisli Belkıs, köylülerin annelerini toplar ve bebeklerin etrafında dua ve ayetler okumaya başlar. Ardından, bebeklerin gözlerinin olmadığı bölgeye semboller ve Arapça yazılar çizer. Bu sırada yüksek sesle bağırır ve siyah bir gölge bebekleri alarak kaybolur.
Bitlisli Belkıs'ın Gizemli Evi
Olayların ardından Bitlisli Belkıs'ın evine yeniden gidilir, ancak ev terk edilmiş gibi görünmektedir. Evin içindeki manzara, birçok insanın köyü terk etmelerine yol açar. Çünkü Bitlisli Belkıs'ın evi yıllardır kullanılmamış gibi durmaktadır. Halk, bu olayların ardından Bitlisli Belkıs'ın bir cinci veya ifrit olduğunu düşünür.
Bitlisli Belkıs'ın büyülediği bebeklerin ve gölgelerin sonu hala bilinmemektedir ve bu hikaye hala gizemini sürdürmektedir. Bu olaylara tanık olan birçok kişi, Bitlisli Belkıs'ın bu topraklarda yaşamış bir cinci veya ifrit olduğuna inanmaktadır.
