Yalnızlık;
Konusu biraz zor, karmaşık ve çetrefillidir.
Kimine göre iç dünyası, kendisiyle yüzleşme, yaşam biçimi, bir seçimdir! Toplumdan ret, itilmişlik değildir çoğu zaman. Kimisine görede tam tersi toplumun bireyi yalnızlaştırması, onu yok sayması
Şarkılarda “ gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar.
Yeryüzünde sizin kadar yalnızım” diyordu.
Modern toplumun en büyük paradokslarından biri;
İnsanlar hiç olmadığı kadar birbirine yakın, ama aynı zamanda hiç olmadığı kadar uzak. Sokaklar kalabalık, sosyal medya hesapları dolup taşıyor, günlerimiz toplantılar, telefon görüşmeleri ve mesajlarla geçiyor. Ancak bu yoğun etkileşim, içimizdeki boşluğu doldurabiliyor mu acaba?
Yoksa içimizdeki yalnızlığı daha da mı derinleştiriyor?
Kalabalık Yalnızlık Nedir?
Bize göre kalabalık yalnızlık, insanın fiziksel olarak çevresinde insanlar varken bile kendini yalnız hissetmesidir.
Bu insanların sayısı toplumda giderek de artıyor. Bu his, modern yaşamın hızlı temposuyla, yüzeysel iletişimle ve bireyselliği aşırı yücelten kültürle besleniyor. Herkes bir şekilde meşgul, ama kimse gerçekten birbiriyle bağ kuramıyorlar. Bir dostun gözlerine bakarak konuşmak, birinin sesindeki titreşimde samimiyeti hissetmek neredeyse nostaljik birer anıya dönüştü.
Neden Bu Kadar Yalnızız?
-Sosyal Medyanın Etkisi: Paylaşımlarımız beğeni alıyor, ama bu beğeniler bizim kim olduğumuza dair derin bir anlayış sağlamıyor. İnsanlar, gerçek “ben” imizi değil, göstermeyi seçtiğimiz “maskelerimizle” tanıyor. Herkes birbirini gerçekte tanımıyor birbirini. Sadece maskeleriyle tanıyor.
-Sosyal ve ekonomik şartlar;
Sosyal ve ekonomik şartların ağırlığı ilişkileri yüzeyselleştirmektedir.
-Bireysel başarı Yarışı;
Herkes kendi başarısının peşinde koşarken, başkalarını anlamaya ve onların yanında olmaya zaman ayırmayı unuttu. Tam bir bencillik örneği olduk.
-Derin, içten ve samimi İlişkilerin Azalması;
Yüzeysel, soğuk sohbetler derin dostlukların, sahte gülümsemeler de muhabbetin yerini aldı. “Nasılsın?” sorusu, çoğu zaman bir meraktan çok formalite haline geldi.
Kalabalık yalnızlık, bireylerin iç huzurunu kaybetmesine, depresyona, kaygıya ve hatta fiziksel sağlık problemlerine yol açabiliyor. Neticede agresif, öfkeli bir hale geldik toplum olarak. İnsan, doğası gereği ilişki kurmaya ihtiyaç duyan sosyal bir varlıktır.
Anlamlı ilişkiler olmadığında, içsel dengemiz sarsılır.
Bu Sorunları nasıl Çözebiliriz?
1-Gerçekten, dinlemek, karşındakinin gözünün içine bakarak aktif dinlemek. Dinlediğimiz kişiye değer verdiğimizi hissettirir. Bir gülümseme çok şeyi değiştirir.
2-Derin, içten bağlar Kurmak.
Yüzeysel konuşmaların ötesine geçip, duygularımızı ve düşüncelerimizi paylaşabileceğimiz dostluklar inşa etmek.
3-Dijital Detoks Yapın;
Zaman zaman teknolojiden uzaklaşıp, yüz yüze etkileşimlere öncelik verin.
4-Empati Kurun; İnsanları anlamaya çalışmak, yalnızlığın panzehiridir.
5-Kendi iç Sesinizi Duyun;
Yalnız kalmak ve kendi iç sesinizi dinlemek, yalnızlık hissini anlamlı bir farkındalığa dönüştürebilir.
Son sözümüz;
Modern çağın ironisi, insanları birleştirirken aynı zamanda ayırmaktadır. Kalabalık yalnızlık, çözümü bireylerde başlayan, ama toplumsal bir dönüşüm gerektiren bir sorundur. Belki de çözüm, daha az konuşmakta, daha çok dinlemekte; daha az “ben” demekte, daha çok “biz” demekte saklıdır.
Siz de kalabalıklar içinde yalnızlık çekiyorsanız, bilmelisiniz ki bu his, paylaşılınca azalır. Anlamlı bir bağ kurmayı deneyin, samimiyetinizi yüreğinizde taşıyın. Çünkü belki de aradığımız o bağ, sadece bir “nasılsın?” sorusunun ardında gizlidir.
“İnsan anlaşılmadığı her yerde yalnızdır.”