Merhamet, insanın kalbini yumuşatan, dünyayı daha yaşanabilir kılan en güçlü duygulardan biridir. Bir insanın, başka birinin acısını kendi yüreğinde hissetmesi; ona yardım etme, onu koruma ya da en azından anlamaya çalışma isteği merhametin özüdür. Bu duygu, sadece büyük iyiliklerde değil, küçük bir selamda, bir tebessümde, bir omuz vermede bile kendini gösterir.
Merhametli insan, karşısındakini yargılamadan önce anlamaya çalışır. Hatanın ardındaki insanı görür, zayıflıkların üzerinde değil, iyileşmenin mümkün olduğuna inanır. Çünkü merhamet, insanı insan yapan vicdanın sesidir. Bir toplumda merhamet çoğaldığında, huzur, güven ve dayanışma da artar.
Bugün dünyada pek çok insan bir iyiliğe, bir desteğe, bir sıcak söze muhtaç durumda. Bazen bir parça ekmek, bazen bir kap su, bazen de sadece bir “yanındayım” demek bile merhametin en samimi yansıması olabilir.
Kısacası merhamet; insanlığın ortak dili, kalbin en saf hali ve iyiliğin kapısını açan anahtardır. Merhametli olmak hem karşımızdakine hem de kendimize yaptığımız en güzel iyiliktir.