İnsanlar kendilerine rakip olarak gördüğü kimselere ve siyasi partilere ulaşma imkânı bulamayan ve rakiplerini geçmesi söz konusu olmayan insanlar durumu bir başka yöne saptırma eğilimi gösterirler. Bunlar hem olduğundan fazla eleştiri getirirler hem de birlik ve beraberlikten çok fazla ve sık söz ederler. Sanki gerçekten birlik beraberlik istiyorlarmış gibi.
Bu şekilde konuyu bir başka tarafa çektiklerini, mevcut durumun çok dışında sanki daha önemli konular varmış gibi düşünerek dikkat çekmeye çalışırlar. Onlara göre kendileri dışında hiç kimse ve hiçbir gurup birlik ve beraberlik konusunda hassas değildirler. O halde bu yönden eleştirilmelidir.
Karşısında oldukları kişi ve gurubu en hassas yerinden vurdukların düşünürler.
Kendi başarısızlıklarını, bu yolla, konuları başka başka yönlere çekerek örtmeye çalışırlar.
Bir başka partiyi destekleyenler, destekledikleri o partiyi birlik-beraberlik amacı için desteklediklerini ifade ederler. Yeni bir dernek kuranlar kurdukları dernek ya da örgüt etrafında insanların toplanması amacıyla yine birlik beraberlik silahına sarılırlar. Ve hatta küçük bir gurup oluşturup faaliyet gösterenler de birlik beraberlik silahına çok sarılırlar. Mahalli derneklerde de bu böyledir. Hemşerilerimizi bir araya getirmeye çalışıyoruz derler.
Neden;
Çünkü bu oluşumu meydana getirenlerin, aslında diğer insanlara göre kendilerinin birlik ve beraberliğe olduğundan dazla ihtiyaçları vardır. Bu ihtiyaçlarını bu yolla örterler.
Fikir olarak da hareket olarak da zaten güçsüzdürler. Bu güçsüzlüklerini örtmenin yolu, rakiplerinin hiç ihtiyacı olmayan ve gündeme getirmedikleri “birlik-beraberlik” silahı ile rakibi sıkıştırarak kendi güçsüzlüklerini örtmeye çalışırlar.
Gücü olmayan birlik-beraberlik nutku atar. Bu birlik-beraberlik konusu toplum için bir birlik ve beraberlikten çok kendi etraflarında sağlanması umulan bir birlik beraberlik beklentisidir.
Ayrıca;
Bir insan, kendi hayatı için başarılı bir gelecek sağlayamamışsa ve sağlayamıyorsa, bu insanlar kendi çevresinde olduğu gibi toplumda da her şeyden şikâyet ederler. Hem de bütün işlere yardımcı olmak yerine kendi yapamadıklarını kendileri dışında yapılmasını başkalarından beklerler.
Nitekim birlik berberliği de işlerin yapılmasını da başkalarından ya da devletten beklerler.
Böyle kimselerin kendi hayatı nasıl olsa çok başarılı değildir. O halde her şeyi devlet düzeltsin düzene soksun isterler.
Çevremizde devlete ve devletin yaptığı işlerde meydana gelen aksaklıklara çok eleştiri getirenler bu insanlardır.
Bu gibiler; Genel olarak ülkedeki problemlerle devlet uğraşsın, çaba sarf etsin ve çözsün ama biz destek olmayalım düşüncesindedirler.
Devlet bölücülüğün, ayrımcılığın, etnik fitnenin, geri kalmışlığın üzerine gitsin ama biz buna da destek olmayalım.
Devlet, plan proje yapsın, organize olsun, ekonomiyi, Millî Eğitimi düzeltsin, her şeyi hesap etsin ama biz bunların hiç birisine destek olmayalım, destek olmaya gerek yok çünkü zaten hep yanlış yapıyorlar. O kadar yanlışı biz mi düzelteceğiz derler.
Toplumda bu gibi davranan insanlar hep kendilerini başarısız ve bir işe yaramaz hisseden insanlardır.
Negatif olmak ve her şeye negatif bakmak bir hastalık olmalı.