Herkesin sevgisini kazanmış bu gönül adamı, zihinsel engeline rağmen şehrin en bilge ve en sevgi dolu yüzlerinden biriydi.
Eski çarşıların, tozlu yolların, mahalli pazarların gedikli misafiri olan Deli Çavuş, eşeğiyle birlikte Yozgat’ın hemen her köşesinde görülür; kimi zaman gönülleri tebessüm ettiren bir lafıyla, kimi zaman samimi bir selamıyla insanların kalbine dokunurdu. Giydiği yıpranmış ceketi, taktığı beresi ve neşesiyle o, sadece bir kişi değil; Yozgat’ın insan sevgisinin, Anadolu’nun bağrındaki merhametin canlı bir yansımasıydı.
Şair-Yazar Ertuğrul Kapusuzoğlu'nun kadrajına yansıyan tek fotoğrafı, Tekkeli Deli Çavuş’un sadece bir karede bile nasıl içten bir neşe yaydığını, sade yaşamının ne kadar zengin bir gönül dünyasına işaret ettiğini gösteriyor. Eşeğine binmiş bir şekilde kahkahalarla gülerken görüntülenen bu kare, onun hayatı hafife alan değil; hafiflikle, doğallıkla güzelleştiren bir ruh halini yansıtıyor. Bu, sadece bir fotoğraf değil; aynı zamanda bir dönemin, bir mahallenin, bir kalabalığın anısı…
Halk arasında “deli” sıfatıyla anılsa da, onun deliliği görüntüdeydi. Dünya nimetlerine ilgisiz, insanların ayıbını örtücü, samimi ve olduğu gibi bir adamdı. Onun en büyük serveti; yüzünü görenin yüzünü güldürmesiydi. Ne elinde malı vardı, ne de bir makamı… Ama gönüllerde bir tahtı, dualarda adı vardı.
Bugün onu bir fotoğrafla hatırlamak, bir dua ile anmak; geçmişe, mahalle kültürümüze ve insanlığımıza bir vefa borcudur. Yozgatlı’nın gönlüne bastığı Tekkeli Deli Çavuş, aramızdan ayrılmış olsa da hatıralarda yaşıyor, sevgiyle ve rahmetle anılıyor.
Ruhu şad, mekânı cennet olsun.
