Çamurlar içinde bir cevherim ben,
Üstüme basanlar görmeden gitti,
Perakende kalmış bir neferim ben,
Hatırımı kimse sormadan gitti.
Bekledim yanıma gelen olmadı,
Değerim, kıymetim bilen olmadı,
Bir kere yüzüme gülen olmadı,
Dostlarım kapıma vurmadan gitti.
Uzatsam elimi tutan yok benim,
Acı sözler ciğerimde ok benim,
Depreştirme yaralarım çok benim,
Her gelen azdırdı sarmadan gitti.
Yüklesem yükümü kervan eylesem,
Çıksam yücelere seyran eylesem,
Küreyi arz ile devran eylesem,
Kader kabuğumu kırmadan gitti.
Başım hali değil dertten beladan,
Vurgun yedim bir gözleri eladan,
Mutluluk istedim Yüce Mevla’dan,
Zalim felek bana vermeden gitti.
Ömrümün bağında fırtına çıktı,
Gönül sarayımı temelden yıktı,
Artık deli gönül dünyadan bıktı,
Gençlik ziyan oldu durmadan gitti.
Kimse akıbetin bilemez imiş,
Alın yazısını silemez imiş,
Dertliler dünyada gülemez imiş,
ZAMANÎ bir devran sürmeden gitti.
ŞAİR ZAMANÎ
