Ölüm, ne can çekişmek, ne de kabre girmektir
Demem o ki gardaşım, ölmeden ölmek gerek
Esas Kâbe den maksat, manen dosta ermektir
Bu yüzden kinle kibri, yürekten silmek gerek
Her hücreni incele, önce kendini tanı
Ya da kaldır kafanı, gözden geçir her yanı
Tüm mahlûkat içinde, eşref kılmış insanı
Biz kimiz niçin varız, gayeyi bilmek gerek
Mümin kişi odur ki, zekâtsız namazı yok
Bin şükür der rabbine, aç yaşasa ya da tok
Hem ramazan muharrem, orucun hikmeti çok
Resulü örnek alıp, ihlâsla dolmak gerek
Hem Salih amel işle, hem sabrı tavsiye et
Nefsinle olsun davan, kâmil sıfatına yet
Hüsran istemiyorsan, Daima hakkı zikret
Her gün huşu içinde, Beş vakti kılmak gerek
Hayır, şer melekleri, bir biriyle yarışır
Görüyoruz yaşlı genç, ecel bir, bir erişir
Zengin fakir demeden, toz toprağa karışır
Gidenlerin ardından, çok ibret almak gerek
Hazaniyem her nefis, bin hesaba çekilir
Zarar kar neyin varsa, orta yere dökülür
Belki mahzun biçare, garip boynun bükülür
Emrolunduğun gibi, dost doğru olmak gerek
