92 yaşındaki Yozgatlı Erdal Doğruyol, Dursun Dede’nin unutulmaz hikâyesini anlatarak geçmişe ışık tuttu.
Yozgat’ın yaşayan hafızalarından 92 yaşındaki Erdal Doğruyol, çocukluk yıllarının en unutulmaz karakterlerinden biri olan “Sucu Dursun Dede”yi anlattı. Doğruyol’a göre Dursun Dede, 93 Harbi sonrası Erzurum’dan Yozgat’a göç etmiş bir Anadolu emekçisiydi. O dönemde suyun büyük bir ihtiyaç olduğu Yozgat’ta, elindeki iki eşekle Çamlık ve Kumdöken kaynaklarından su taşıyarak halkın kapısına kadar ulaştırıyordu.
Çamlık’tan Gelen Hayat
Erdal Doğruyol, Dursun Dede’nin yalnızca Çamlık ve Kumdöken’den su taşıdığını, başka kaynaklardan su getirmediğini belirterek, onun titizliğini şu sözlerle anlattı:
“Her seferinde sekiz teneke su getirirdi. Ölçüde, tartıda asla hile yapmazdı. Bir gram eksik olmazdı. Çok düzgün bir adamdı, ömrü boyunca Yozgat’a su taşıdı.”
Yozgatlıların ona olan sevgisinin temelinde, dürüstlüğü, çalışkanlığı ve sözünün eri oluşu yatıyordu.
Hizmetle Geçen Bir Ömür
Dursun Dede, yalnızca su taşımakla değil, bir kente hizmet etmenin onurunu taşıyan bir insan olarak da anıldı.
Doğruyol, onun mütevazı yaşamını şu sözlerle aktardı:
“Ne kimsenin hakkını yedi ne de kimseye yük oldu. Ailesiyle sade ama onurlu bir hayat sürdü.”
Dursun Dede’nin oğlu Osman’ın, Yozgatlı aşçı Yaşar’ın kızıyla evli olduğunu da belirten Doğruyol, Dede’nin ailesinin hâlâ Yozgatlılar tarafından saygıyla anıldığını söyledi.
Erdal Doğruyol, Dursun Dede’nin mezarının Sarıtopraklık Mezarlığı’nda, Şıh Osman Türbesi’nin güneyinde bulunduğunu anlattı.
“Hanımıyla birlikte orada yatıyorlar. O yıllarda su taşımak sadece bir iş değil, bir hizmetti. Dursun Dede, Yozgat’ın alın teriyle yoğrulmuş geçmişinin bir simgesidir.”
Bugün artık adı unutulmaya yüz tutsa da, Dursun Dede Yozgat’ın emek, dürüstlük ve sadakat sembollerinden biri olarak hafızalarda yaşamaya devam ediyor.
Onun hikâyesi, suyun musluktan değil insan emeğinden aktığı yılları hatırlatıyor; bir dönemin sade ama anlamlı Anadolu hikâyesine dönüşüyor.
