Bizim hamurumuz Elhamdullah kardeşlik hamuruyla yoğrulmuştür. Şükür mayamiz da temiz ve paktır. Kimsenin malında canın da namusun da değiliz. Elhamdullah niyetimiz de icraatimiz da hayra yöneliktir. Çünkü bizler kardeşlik ruhuyla yetişmiş insanlariz. İnsana hürmeti baş tacı yaptık. Kardeşlerimizin malını canını namusunu kutsal bildik. Büyüklerimize saygı duyduk hürmet ettik.

Bu saygıyı sevgiyi dedelerimiz- ninelerimiz bize ilmek ilmek işlediler. Helal rızıkla beslenip temiz sularla yıkadılar. Kimseyi kınama suçlama ve hakir görme gibi bir enaniyet taşımadılar. Kin öfke nedir bilemediler ve sevgiyi saygıyı baş tacı ettiler.

Komşuluk da vardı kardeşlik de...Hangi eve girsen misafir olur hangi sofraya oturursaniz doyurulur baş köşede yer bulurdunuz. Büyüğe saygı küçüğe sevgi vardı. Kimse kimsenin tavuguna kiş demezdi. Kimse kimsenin malına göz dikmez aksine candan yardimina koşardı.

Bizim İmece diye bir adetimiz vardı. Karşılıklı yardımlaşarak bir birimizin eksiğini tamamlardık. Kadınlarımız erkeklerin önünü geçmez arkasından edeple onun takip ederdi. Ar da vardı, namus da edepte haya da saygı da...İnsanların birbirine hürmeti ve saygısı vardı.

Bunlar Türk Milletinin bilinen hasletleriydi. Türk demek edepli haysiyetli şerefli onurlu insan demekti. Dostluklar Candan komşuluklar hurmetten akrabaliklar Özden olurdu. İnsanlar birbirinin aleyhinde konuşmazlar bunu ayıp ve günah sayarlardi.

Toplumda küfür kavga çok ender görülür kavgaya karışanlar kınanir en kısa sürede barişmalari saglanirdi. Arabulucular onları buluşturup kucaklaştirirdi. Yani Türk ve Müslüman olmanın bir bedeli, bir asaleti, bir şahsiyeti vardı. Bunlar hayal değil gerçekti...Küçüğe sevgi büyüğe saygı toplumun temeli idi.

TV yoktu, radyo yoktu internek ve cep telefonu da yoktu ama topluma bir huzur ve kardeşlik duygusu hakimdi. Çünkü insanlar birbirine saygı gösteriyor hürmet ediyorlardı. Devlet adamlarını da çoğu bilmez ama devlete ve devlet adamlarına saygı duyarlardi. Devlete saygı Türk Milletinin temel vasfiydi....

Kısaca özetlemeye çalıştığımiz 50- 60 li yılların o saygın insanları birer birer aramızdan göçüp gidiyorlar farkında mısınız?..Geride anıları ve saygıları kaliyor. O kardeşliği o toplumu kaybettik; bugünün garip ve gizemli insanları malumunuz olduğu icraatları deruhte ediyorlar?.. Barbar pis (gavur) diye hor gördüğümüz insanlara hayran olup onları taklid eden bir nesile dönüştük. Varın gerisini siz hesap edin. Neleri kaybettik biz ve bugün ne haldeyiz? Her geçen gün milli ve manevi değerlerimizi kaybediyoruz dersem bana kızmazsiniz her halde...Birilerinin çıkıp bu topluma Türk ve Müslüman toplumu olduğu hatırlatması gerekiyor. Hepsinden önemlisi de kardeş ve örnek bir millet olduğumuzu anlatması gerekiyor; Ne dersiniz?..