Geçen haftaki kaldığımız yerden makaleme devam ediyorum.
EBREHE, HABEŞİ ESVED B MAKSUD U bir müfreze gönderip MEKKE çevresinde otlayan develeri ordugah a getirtti. Bunlar arasında HZ PEYGAMBER in dedesi ABDULMUTTALİB inde 200 devesi vardı. EBREHE daha sonra HANATA EL, HİMYERİ yi KUREYŞİN reisi ABDULMUTTALİB e yollayarak onlarla savaşmaya gelmediğini ve yalnızca KABE yi yıkmak isetediğini, eğer engel olmaya kalkışmazlarsa kendilerine dokunulmayacağını bildirdi. ABDULMUTTALİB ise ordugaha gelip develerini istedi. Onun KABE nin yıkılmaması için ricada bulunmak yerine yalnız develerini istemesini garibseyen EBREHE ye kendisinin develerin sahibi olduğunu ve KABE yi merak etmediğini, çünkü onuda kendi sahibinin koruyacağını söylemekle yetinin ve develerini alarak MEKKE ye dönen ABDULMUTTALİB, KABE ye gidip beytini koruması için ALLAH a dua ettikten sonra halka şehrin dışına çıkmalarını, dağlara ve vadilere çekilmelerini emretti.
Ertesigün EBREHE ordusuna hücum emri verdi. Fakat kaynaklara göre askerin önünde bulunan MAMUT adlı fil MEKKE ye doğru hareket ettirilmek istendiğinde yerinden kımıldatılamadığı gibi ne kadar zorladılarsada bu mamut denilen fili bir türlü yürütemediler. Hayvan sonunda geri çekildi. Tehlikenin geleceğini önceden hissediyordu.
Aradan fazla bir zaman geçmedi. Gökyüzü binlerce EBABİL KUŞLARI ile doldu. Bunların gagalarında kızgın ateş parçacıkları vardı. Yukarıdan attıkları nohut büyüklüğündeki kızgın ateş parçacıkları askerlerin tepesini delip ayağından çıkıyordu. EBREHE neye uğradığını şaşırtmıştı. İlahi adaletin nasıl olduğunu anladı. Büyük bir korkuya kapıldı. EBREHE kalan askerlerinide alarak KABE yi hızla terketti. KABE nin yıkılamıyacağını ALLAH tarafından korunduğunu iyice anlamıştı. EBREHE kalan askerleriyle birlikte YEMEN e döndü. Gördüğü bu olayın korkusundan fazla yaşamadı bir süre sonra öldü.
FİL VAKASI nın vuku bulduğu zamana dair kaynaklarda verilen bilgilerde büyük farklılıklar vardır. 547, 552 veya 563 yılları yanında HZ PEYGAMBER in bu olaydan sonra gelen 13 ile 40 yıl arasında bir tarihte doğduğu rivayetleri bulunmaktadır. Yaygın olan inanış HZ PEYGAMBER in doğumundan 50 , 55 gün kala bir Pazar günü vuku bulduğudur ki bu tarih ARAPLAR da nesi geleneğini göz önüne alanlara göre 569 diğerlerine göre 570 veya 571 yılıdır.
Kaynakların çoğunun orduda MAMUD adlı bir tek filin bulunduğunu kaydetmesine karşılık (MESELA BK İBN SA’ D I 91; TABERİ, CÂMİ U’ L BEYAN XXX, 303 ) bazı rivayetlerde 8,12,13 hatta 1000 e kadar filden bahsedilmektedir. ( İBN SA D I 92 ; KURTUBİ XX, 193 CEVÂD ALİ, III. 507) MAMUD adının arapça kaynaklara, nesli tükenmiş büyük tarih öncesi fillerine verilen “ MAMUT “ (MAMMAOUTH ) adından bozularak girmiş olabileceği ileri sürülmektedir. ( HAMİDULLAH, l 289-290 HZ PEYGAMBER MEKKE nin fethedildiği gün “ ALLAH fili MEKKE ye girmekten alıkoydu ve yalnız RESULÜ ile müminleri oraya hâkim kıldı.” Buyurmuş, HUDEYBİYE de devesi KASVÂ çökünce bazı sahabilerin “ KASVÂ çöktü “ demeleri üzerine de “ KASVÂ çökmedi, ana fili tutan tuttu “ demiştir. (İBN KESİR, XV 8665 )
ABDULLAH B ABBAS HZ PEYGAMBER in amcası EBÛ TALİB in kızı ÜMMÜHAN İ nin evinde kuşların attığı bu taşlardan ZİFAR boncuğu gibi kırmızı çizgili olan bir tanesini gördüğünü, HZ AYİSE de ordunun önünde giden filin sürücüsü ile bakıcısına kör kötürüm bir halde dilenirlerken rasladıjğjını söylemiştir. (FAHREDDİN ER, RÂZİ, XXXII, 97)
KUREYŞ KABİLESİ, MEKKE ve KÂBE için büyük önem taşıyan FİL VAKA sını tarih başlangıcı kabul etmiş ve meydana geldiği yıl “ AMÜ L FİL “ adıyla meşhur olmuştur.
Ancak bu durum uzun sürmemiştir. Olayın KUREYŞ üzerinde bıraktığı etkinin büyüklüğüne ilk delil, KUR ANI KERİM in “ ASHABUL FİL “ şeklinde adlandırdığı saldırganları yine FİL adında bir süre ile onlara hatırlatmasıdır. Diğer arap kabileleri de bu olay sebebiyle KUREYŞ e saygı duymuşlar ve bunu onlara “ EHLÜLLAH “ diyerek belli etmişlerdir.
Bugünkü anlatacaklarım bundan ibaret olup, haftaya başka bir makalede buluşmak üzere yazımı Yozgat sürmelisinin üç mısrası ile bitiriyorum. Hepinize selamlar, saygılar, sevgiler
Yedi kaleminen yazı yazarım
Aslım YOZGAT lıdır gurbet gezerim
Çatağın boğazına kazın mezarım
Yar gelip geçtikçe sürsün bağrını
YOZGAT seni delik delik delerim
Kalbur alır toprağını elerim
Eğer yârim sen buradan gidersen
Koyun olur ardın sıra melerim
YOZGAT ı sel almış soluğu duman
Sıtkınan seviyom vallahi inan
Eller yârini aldığı zaman
Ellerim koynumda kalır bir zaman
