GELMEYE YEN VAKİT (2)
Gönül hasret vuslata gelmez oldu gerçek aşk
Nisan yağmurlarını bekliyor kutlu inci
Ulaşınca o güne kalplere dolacak meşk
Kavuşma hayaliyle bulur canda direnci
Yüreğimin aynası bakışlarda ki mana
Karışır duygular da inceden sızar kana
Kullar bahane asıl hasret ruhtur cânâna
Aldatır hoş sedayla nefis denen hileci
Vuslata adım adım yaklaşırken secde de
Müşfik dolu gönüller sızlar ayık gece de
Umuyorum Rabbimden aç ruhuma mai de
İçerken ayetleri sarar bir tatlı sancı
Kurtulursun fitneden bencilce iradeden
Dökersin günahını gram gram bedenden
Alırsın kısmetini aşk denilen bâdeden
Vakit gelir anlarsın dünya han insan hancı
Aras’ım giden ömrün seyrinde alazlandım
Çıktım seyri alemden dinlenip malazlandım
Tövbemde kabul olmuş gibi de talazlandım
Vuslatımı beklerken vakit doldu çok acı
