Ne kadar garip değil mi, hiç yabancı değiller.
Ben gibiler,
Sen gibiler,
Saçlarına dokunmaya kıyamadığınız evladınız,
En sevdiğiniz canınız gibiler.
Ey Sevgili diye başlamak isterdim söze ancak sevgili adreste yok bu kez.
Hem sevginin adresi mi olur muş...
Özel günler önemlidir elbette, fakat bizim millet olarak her günümüz özel.
En azından öyle olduğuna inanıyorum.
En sevgili, kıymetli, gözümüzün nuru Mehmetçiğimize itafen kaleme almak istedim Sevgililer Günü kelamını.
O üniformanın içerisinde her biri evladımız, kardeşimiz değil mi?
Bir birinden ayrı değil hiç biri.
Askeri ve polisine karşı farklı bir duygu ile bağlıyız millet olarak.
Bizdeki sevginin çok ötesinde.
Yüreğin bir parçası,
Vücuda hayat veren soluk misali.
Göz bebeğimiz...
Aşktan öte onlara olan bağlılığımız.
Yere düşürmediğimiz, toprağa değmeden öpüp başımıza koyduğumuz ekmek misali.
Kutsalımız.
Baktıkça doymadağımız bir abı hayat dünyası.
Göğüs kafesinin altındaki incitmeye kıyamadığımız kalbimiz gibi.
Bir tutkudan öte, bir sevdadan daha derin, ve bir sonsuzluk çizgisinden daha sonsuz.
Sınırdaki biz, ben onlar.
Onlarla yatıp onlarla kalkıyoruz.
Şah damarları kadar yakın ve his dolu dünyamız bu sıralar.
Ne garip değil mi?
Hiç biri bir birinden farklı değil bizim için.
Allah acılarını göstermesin.
Onlar dualarımızla biledikleri kılıçlarını küffara doğru savururken bizlerle beraber.
Sınır ötesinde varlıklarına, duruşlarına, gayretlerine dualar gönderdiğimiz kahraman askerimize selamlar gönderiyorum.
Ay gökte kaldıkça ulu kocaların ak sakallıların duası üzerinize olsun yiğitler!